Τα παραδοσιακά κτίρια στους οικισμούς των Κυκλάδων διακρίνονται για μια πολύ σοφή, πλήρη και μεστά μελετημένη βιοκλιματική αντιμετώπιση του τοπικού μικροκλίματος. Ως εκ τούτου, αυτό που ενστικτωδώς καλείται να κάνει ο μηχανικός κατά την ανακατασκευή είναι να ακολουθήσει τις ίδιες πατροπαράδοτες αρχές όπως τη βαριά θερμομονωτική κατασκευή από πέτρα, άσπα και πατητή τσιμεντοκονία, το ανακλαστικό λευκό των όψεων, τα μετρημένα μικρά ανοίγματα, τις «παραθύρες» φωτισμού και αερισμού και τη συλλογή των ομβρίων υδάτων σε υπόγειες δεξαμενές ή «στέρνες». Τα υπόσκαφα κτίρια διακρίνονται για την εξαιρετική θερμική αδράνεια που διαθέτουν λόγω της επαφής τους με τη γη και συγκεκριμένα με την συμπυκνωμένη από το πέρασμα των χιλιετηρίδων ηφαιστειακή τέφρα.